Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Je bent er!
Als een zachte bloesem die in alle rust
haar zoete geur verspreidt.
Als ik mijn ogen sluit kan ik je voelen,
met mijn fantasie kan ik je ruiken.
Ik heb je gemist,
ook al heb ik je misschien nog nooit ontmoet.
Je bent nu vrij en je krijgt de ruimte,
het avontuur mag echt beginnen.
Een volgende fase.
De mix van Neverland en Moeder Aarde.
Tijd om te spelen met mijn dromen.
De drietand vertelt hetzelfde verhaal,
met het verschil dat ik meer tanden heb.
Is de kleine zeemeermin nou winnaar of verliezer in dit verhaal?
Ze verliest haar vin, krijgt twee benen en laat heel d’r wereld
achter haar om de liefde de krijgen van één man.
Ik zou dat nooit andersom doen voor een vis.
Vroeger dacht ik daar nooit bij na.
Dan geloofde ik er gewoon in.
Nu eigenlijk ook maar dat vertel ik lekker niet.
Met de rugslag door het zwembad.
Ik zie niet waar ik heen ga maar het water is lekker warm
en het maakt eigenlijk niet uit.
Er zijn altijd vele wegen maar door de optelsom
is er misschien maar één de meest natuurlijke.
Het kan een zoektocht zijn,
een spannend avontuur zoals in mijn favoriete kinderboek
de zevensprong.
Of je probeert alle ballast af te gooien en met je meest natuurlijke stroom
rustig mee te dobberen zodat je kunt genieten van alles om je heen.
Ieder heeft zijn eigen weg
en gelukkig maar.
Ik heb mezelf niet goed verkend.
Met zoveel anderen om je heen,
is het makkelijk om jezelf te vergeten.
Nu na jaren sta ik hier,
bereid om mezelf een striptease te geven
om de naakte waarheid te aanschouwen.
Ik ben nieuwsgierig.
Ik heb zin om in de kou te staan
maar langzaam vanuit mijn hart te gaan gloeien.
De stroming die zich losmaakt
en langzaam de aarde invloeit.
Contact van binnenuit.
Mijn hand die de wereld aanraakt
en voelt dat ik er mag zijn.
Gewoon een boterham met chocoladepasta.
Vroeger at ik het iedere dag.
Twee sneetjes op een bordje van Suske en Wiske
en als ik gek wou, deed ik er ook nog hagelslag op.
Dubbel chocolade!
Tegenwoordig eet ik chia pudding, overnight oats,
boekweitpannenkoeken met moerbijen, bijpollen,
lijnzaad en gepofte quinoa.
Ze zeggen dat het goed voor je is dus ik doe het maar.
Maar stiekem mis ik eigenlijk ook mijn boterhammetjes.
Lekker gewoon, lekker rustig.
Gesnurk naast me in bed,
ik hoorde net al gestommel op de trap.
Volgens mij heb ik het varkenshok weer open laten staan.
Maar het is goed zo,
ik wil weer terug naar mijn droom.
Ik was zandkastelen aan het maken.
Met ruitjes van geharde suiker
en dakpannen van oranje kunstnagels.
Ik vond het heerlijk.
Waarschijnlijk omdat ik al heel lang
geen zandkastelen heb gemaakt.
Dat komt door het volwassen zijn,
dan vergeet je dat.
Gelukkig weten mijn dromen het nog wel.
Kriebels door mijn lijf,
zonder echt een specifieke reden.
Gewoon een gevoel van heerlijkheid.
Soms heb ik dat,
dan voelt ieder plekje goed.
Een luchtigheid in de ruimte om me heen.
Een blije vrijheid in het moment.
Tintels in mijn vingers, stroming door mijn rug.
Van mijn voeten tot mijn kruin en andersom.
Ik voel de zachtheid van de wereld,
het vertrouwen in wat er is en komen gaat.
Momenten van verbinding en dan voornamelijk met mezelf.
Ik haal diep adem en zuig het allemaal in me op.
Ik ben er
en daar ben ik blij om.
Als het onbegonnen werkt lijkt,
kun je er maar beter snel aan beginnen.
Het zijn vaak de uitdagingen die je wakker schudden,
die je enthousiast maken.
De dromen over dat het lukt.
Maar ook als je faalt,
niets hoeft ooit te lukken.
Dat is de rust in de nutteloosheid van ons bestaan.
De wereld is een speeltuin.
Je bent hier dus je mag onderzoeken.
En een glijbaan is toch altijd zoveel leuker
dan een bureaustoel of de bank.
Het tij kan zomaar keren.
Een paar gedachtes verder
en de wereld kan er heel anders uitzien.
Wie de tijd gestolen heeft,
moet betalen met de ruimte.
Pas op met je wensen,
je kunt zomaar krijgen wat je wilt.
Onbekende grenzen laten de zee zien.
Het strandhuis ligt er maar verlaten bij.
In de schraalheid van de zilte zeelucht
werd alleen maar uitgewaaid,
om te vergeten wat we liever niet gedaan hadden.
Was ik maar een inktvis,
dan was het lekker stil.
