Verder naar bericht

Gedicht #58

Het tij kan zomaar keren.
Een paar gedachtes verder
en de wereld kan er heel anders uitzien.

Wie de tijd gestolen heeft,
moet betalen met de ruimte.

Pas op met je wensen,
je kunt zomaar krijgen wat je wilt.

Onbekende grenzen laten de zee zien.
Het strandhuis ligt er maar verlaten bij.

In de schraalheid van de zilte zeelucht
werd alleen maar uitgewaaid,
om te vergeten wat we liever niet gedaan hadden.

Was ik maar een inktvis,
dan was het lekker stil.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *