Het is zondag,
de week is net voorbij
of gaat weer beginnen.
Want wat is een week
in de uitgestrektheid van de tijd.
Het is herfst,
met een kopje koffie zit ik
in de ochtend op de bank.
Ik houd van de dampwolkjes
die opstijgen uit de koffiekan.
Warmte, rust, knusheid.
De lucht is grijs
maar mijn hart voelt als de kleuren van de herfstblaadjes
die nu uitgebreid op tafel liggen
en die ik gister geraapt heb.
Net als de kastagnes.
Mijn vriendin ligt nog te slapen
en ik ben even alleen, met mezelf.
Ik luister op de koptelefoon mooie liedjes
van een band die ik gister ontdekt heb.
De ochtend is intiem, warm, fijn en gezellig
en dat maak ik er zelf van.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Kastanjes!