Verder naar bericht

Gedicht #356

Omhoog geschoten kruid,
dichtbij in de bosjes op het plein van toen.

Ogenschijnlijke verhalen over poespas
en het overdoen.

Hoe ben ik hier beland,
ik lees niet eens de krant,
heb ik zonder dat ik het weet
ineens een toverstaf in de hand?

Ik vloog in geel over groene dalen.
Feit is dat mijn vrijheid niet in vliegen zit
maar in loslaten van alles dat me tegenhield.

Als ik de film terugkijk van wie ik ooit was,
begrijp ik beter wat ik nu mag doen.

Ik pak mijn kind zijn hand,
vertel hem dat het veilig is
om ongeremd te leven
en we schieten er vandoor.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *