Gedicht #347

Ik ben, ik voel en ik zie.
De tafel van twee heeft het gehoord
met zijn malle feestbril
bij het ochtendgloren van de dag.

Eerst waren het er twee,
toen drie vogels in het weiland
en nu staat het helemaal vol.

Wie heeft de taart gegeten
die bedoelt was om mijn verjaardag te vieren?
Het trompet geschal zal ook nog wel voldoende zijn
maar nu is het feestje minder zoet.

Ik zie hem binnen komen
met zijn paard en wagen door de poort.

Is het een boer of de koning?
Het verschil zie ik niet
en begin ik langzaam te vergeten.