Verder naar bericht

Gedicht #348

Gedoemd te mislukken,
een faal in mijn verhaal.

Zo heb ik naar mezelf gekeken
zonder dat ik het echt wist.

Zo dichtbij en zo ver weg
dat beeld wat ook ik was.

Dat veel in de weg stond,
de reis naar mijn dromen,
mijn groei en bloei.

Maar nu kijk ik weer en zie ik
steeds een beetje beter
mijn eigenschappen
wat ik kan en in mij draag.

Een met het zien komt er steeds meer ruimte
en wat ik bewonder, mag bestaan.

Zo ben ik ik en word ik mij.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *