Verder naar bericht

Gedicht #318

De schildpad is van koers veranderd,
met lange benen door de modder
op zijn zondagse sandalen.

De vos bekeek het van een afstandje,
schudde zijn hoofd en begon weer achter het konijn aan te rennen.

Zo gaat dat in het dierendorp,
geen dag is hetzelfde
en toch lijken ze allemaal op elkaar.

Toen ik naar boven keek, was de hemel blauw.
Een eksterpaartje vloog over.

Ik moest in mijn ogen knijpen door de felle zon.
Toen pakte ik mijn pakje chocomel en dronk hem op.
Met zo’n teug waarbij de laatste bubbelt.

Ik stapte op mijn fiets, keek tevreden om mij heen
en vervolgde mijn reis.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *