Verder naar bericht

Gedicht #310

Vanaf het eerste uur dat ik je zag,
had ik geen idee wat komen ging.

Je dikke haarbos,
je speelse lach.

Het was gezellig met je,
gewoon ouderwets leuk.
Geen gedoe, gewoon onszelf
zonder te winnen of verliezen.

Ik keek naar je over de eikenhouten tafel
en ik wist, wij willen samen verder.

Naar het einde van de horizon
om te ontdekken wat daarachter ligt.

Iedere molecuul voelt vrij als ik aan je denk
want in ons samenzijn,
verandert de wereld hoe hij is.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *