Gedicht #297

Het is de vroege ochtend,
het is stil en de wereld slaapt nog.

Mijn favoriete moment om in mijn eentje
met een kop koffie mijn diepte te voelen.

Om mijn echtheid aan te raken,
die heel helder voelt
voordat de wereld weer begint te ratelen.

Hoe zou het zijn, 20.000 jaar geleden
toen de wereld nooit ratelde,
ik elke dag zou wakker worden met de natuur,
mijn natuur.

Zou ik dan nog zo mijn best moeten doen
om mijn echtheid aan te raken,
om de helderheid te voelen.

Ik geniet nog even van de stilte.
…