Het gras, het gras,
op blote voeten in een modderplas.
Contact met de aarde
mijn eigen natuur.
De tijd wordt vergeten
en weg is het uur.
Toen ik je zag
rolde een traan.
Toen ik nog jong was
liet ik je gaan.
Maar neem me niet kwalijk
ik wist toen nog niet
dat het leven vertroebeld
en je soms niet meer ziet.
Maar nu in de speelsheid zie ik je weer
ik stamp in de plas en dan doe ik het weer.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter