Verder naar bericht

Gedicht #249

Rode zijde,
een verhaal op een driesprong
met een hoop kabaal.

Het vilt was gestreken
terwijl dit niet hoefde.

Het oog keek me aan en bleef
één ding herhalen.

Neem me bij je zijde
en je zult er geen spijt van hebben.

Toen ik onder de ballen van de reus
van de Fata Morgana was gevaren
waren we schoongespoeld van de illusie.

De thee was sterk die geschonken werd
maar het uitzicht was mooi.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *