Verder naar bericht

Gedicht #225

Wie het meest dichtbij komt,
kriebelt in mijn buik.

Het luik staat open,
klaar voor de schone nieuwe lente lucht.

Een sprankeling overvalt me,
ik heb er zin in.

De ramen moeten open,
er moet beweging zijn,
er komt beweging aan.

Zin, zin in groen,
zin in het leven.

Wie zal het zeggen?
Het eerste woord is nog niet geschreven.

Maar er komt een tijd dat alles klopt
en dat alles stroomt.

Vrij.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *