Verder naar bericht

Gedicht #226

Wat ben je mooi,
als het duister in de stille nacht.

Het canvas waar vuurvliegjes ontwaren,
speels in het lange gras.

Het weiland staat vol,
vol mooie bloemen.

De zon heeft zijn best gedaan en straalt
om ons het mooiste te laten zien.

Wie kijkt, die ziet het.
Wie teveel is opgenomen in zijn eigen wereld
zal alleen zien wat hij verzint.

Open kom ik je tegemoet
om je teder te kunnen omarmen.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *