Verder naar bericht

Gedicht #143

Dovenetels prikken niet dus je kunt ongestoord
de zoete honing uit de witte bloemetjes zuigen.

Een kinds herinnering,
dichtbij de natuur en nooit vergeten.

Zo zijn er door de jaren heen zoveel herinneringen bijgekomen.

Douchen op het strand op een hete zomerdag
terwijl alles naar de kokos ruikt.

Met de kano over de rivier door de Ardennen
terwijl ik de oevers aftuur voor ijsvogels.

Mijn eerste keer verliefd.

Soms drijven ze ineens naar boven
en beleef ik ze weer als ik dat even nodig heb.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *