Een zachte bries,
een blijk van leven.
Ik deed mijn ogen open
en zag dat de zon onder ging.
Het einde van de dag,
mijn favoriete moment.
Niet omdat het donker wordt
maar omdat het warme laatste licht
de scherpe randjes van de dag afhaalt.
Een moment van stilte en verwondering,
van tevredenheid en verwachting.
Een helende zucht
die al het andere even onbelangrijk maakt.
Rust.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter