Ik omarm je zachtheid
zoals de eerste zonnestralen op een levendige lente dag.
Ik heb je gemist terwijl je zo dichtbij was.
Soms leef je langs elkaar heen
en vergeet je het even.
Maar als je dan ineens weer naast elkaar loopt
en elkaar in de ogen kijkt,
de genegenheid voor het bestaan in elkaar herkent,
herinner je je weer hoe het kan zijn
en wie je was.
Fijn.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Mooi zeg!
Dank je wel 🙂