Verder naar bericht

Gedicht #127

Je bedaarde en smolt voor mijn ogen
als sneeuw op een warme zomernacht.

De bbq stond nog aan en was veranderd in een kampvuur
dat knisperde met vonkjes die hun weg naar boven vonden
als sterren in de nacht.

Zo lagen we arm in arm.
Te genieten van de zachtheid in de lucht
en onze ‘zijn’ dicht tegen elkaar aan.

Nu ik mijn ogen sluit en er aan terug denk,
zou ik willen dat het echt gebeurd was.

Wie weet,
wie weet.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *