Nog even lekker doezelen.
Dwalen in de schemer tussen wat wel en niet bestaat.
Zo heerlijk vind ik dat.
Aan de ene kant de speelsheid van mijn dromen,
aan de andere kant de zachtheid van het dons en mijn mastras.
Zo kan ik uren blijven liggen,
zonder dat ik me verslaap.
Want op sommige dagen piept niet mijn wekker
en doe ik hoe het gaat.
Laat als eerste een reactie achter