Verder naar bericht

Gedicht #42

Vanuit het diepste van de aarde.
Rustig, stil maar onverwoestbaar.

Wanneer ik met mijn voeten op de aarde stap,
ben je er en voel ik je.
Wanneer ik stroom met de natuur dan voel ik je.

Je bent mijn begin,
mijn diepste verbinding met mezelf.

Je bent mijn stabiliteit,
zonder jou zou ik zweven in verlorenheid.

Je kleur is rood,
een warme gloed waar ik op vertrouw.

Ze noemen je Muladhara maar voor mij ben je geen naam,
ik wil je liever voelen.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *