Verder naar bericht

Gedicht #34

Het leven haalt me in.
Mijn blik is wazig en mijn hoofd voelt zwaar.

Zeg overal ja op,
leef het leven.

Nou morgen neem ik even pauze.
Even lief zijn voor mezelf.

Een zachte dag.
Mijn lichaam weer in zijn vorm,
mijn hoofd niet langer in de watten.

Zacht in het gras
met de voedende zon op mijn gezicht.

Zodat ik de warmte weer kan voelen
en ik de wereld kan zien hoe ik hem wil zien.

Rustig.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *