Ik heb je gezocht,
in de bergen getrokken door het eiland van Valerio.
Met een verrekijker heen en weer getuurd
en toen zag ik je,
de kemphaan in zijn balts.
Hoge kraag, hoge poten,
als een politicus die zijn standpunt probeert te verdedigen
maar onzeker is over de grond onder zijn voeten.
Geruis in het duister,
de maan stond nog niet op zijn hoogste punt
maar de zee van dromen begon me te bekruipen.
Nog één keer had ik er naar begeerd,
daarna met mijn zwarte pet naar gewuifd
om kopje onder te gaan.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter