Gedicht #314

Gefluit van vogels,
een gekwetter van jewelste.

Het fluitenkruid verscheen
en zo groeide de lente.

Bijzonder is het feit,
dat het maar 1 keer per jaar gebeurd.
En daarna vervliegt het naar verre landen,
aan de andere kant van de evenaar.

Gezondigd heb ik en nu
moet ik de prijs betalen.

Niet in de christelijke zin,
nee je kunt niet zondigen in de regels van een ander.

Maar wel in het weggaan bij jezelf
het niet zien van jezelf als deugd.
Dat mag,
maar het heeft zijn prijs.