Op de brug staat een huis
van een ander, niet van mij.
Het huis staat er leuk bij.
Alles is van hout, behalve het dak,
dat is van peperkoek.
Het dak zit vol met meeuwen.
Het hele jaar door
dus het is en drukte van jewelste.
Toch lijkt het vrouwtje dat er woont
altijd ongestoord gelukkig
en blij met het gezelschap.
Ze doet haar was, kookt haar eten,
zit ’s avonds lekker met haar voetjes bij de haart
een boek te lezen.
En steeds als ik langs haar huisje loop,
voel ik de rust van het bestaan en denk dan,
later als ik groot ben….
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter