Verder naar bericht

Gedicht #305

De strijd was opgegeven,
alles was gehaald.

De vis zwom weg alsof er niets gebeurd was,
door het heldere water langs de slootkant,
op zoek naar iets te eten.

Wie verder keek, zag nog de rimpels in het water,
een blik in het verleden van iets dat moest gebeuren.

En zo verspreid het leven zich
wanneer de beweging met jou stuurt,
de roering in het water.

Een golf die verder draagt
en wellicht effect heeft
wanneer jij het niet meer ziet.

Alles begint voor jou, bij jou
en blijft voor jou, bij jou.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *