Gister zat ik hier ook,
in hetzelfde licht, dezelfde aura.
Maar toch is het anders,
want de dag, die geeft wat komen gaat.
En wat ik nu nog niet weet,
zit straks in mijn herinnering.
Ik vloog over daken,
ik was los en vrij.
Verdoemd tot het eeuwig zoeken.
Het zweven, een intense furie van geluk,
los van de boel
en een hoop van alles dat het in zich heeft.
De tuinkabouter bewaakt de deur naar de tuin.
Het is de fantasie waar we eerst langs moeten
om tot onze natuur te komen.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter