Verder naar bericht

Gedicht #291

Ik kom, ik zie, ik overwin.
Woorden die ik mezelf toefluister
voor het slapen gaan.

Het bed is koud, de schuur tocht
maar het zijn de schapen die me warm houden.

De rauwheid van het leven maakt me lenig, flexibel.
Verandering zit in de stroom
en weerstand voel ik niet.

Ik kijk uit naar de ochtend,
het streepje licht aan de horizon.

De dag die weer begint
en in de mooiste stilte start.

Ik hoop op ochtendnevel over de velden,
de kou die me wakker laat voelen.

Ik ben de herder die mijn schapen telt
en me naar mijn dromen voert..

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *