Verder naar bericht

Gedicht #278

Daar gaat hij dan,
penstrepen op het papier
totdat je naar voren komt.
Verstopt in de diepte,
verstopt in de mist.

De rode draak sluimert,
verdedigd zijn territorium
diep in jouw aard.

Draait rondjes,
verdedigd jouw basis
en zorgt dat je niet valt.

De herfst is zijn kleur,
zijn moment in het contrast
de vuren met de grauwte.

Hij wakkert het vuur aan,
houdt je warm
en zorgt dat er altijd een plek is,
waar jij bewaard blijft
en jij jezelf kunt vinden.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *