Verder naar bericht

Gedicht #258

Dauw op het gras,
een glinstering in de vroege ochtend.

Ik wist dat je komen zou.
En nu ben je hier,
kijk ik je recht aan in je ogen.

Ik zie mezelf in de reflectie.
jij leeft een stukje in mij
en ik in jou.

Samen proberen we er het beste van te maken.

In harmonie zijn we sterk,
los van elkaar verloren.
Op zoek naar het juiste pad
waarop we elkaar weer vinden.

Maar nu ben je er weer
en leef ik in die warmte.

Van dag tot dag.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *