Verder naar bericht

Gedicht #236

Zuivere regen vallend op mijn kale schedel.
Het is verfrissend om de helderheid te voelen.

Gewekt uit een droomwereld,
wakker geworden in de echte
die eigenlijk nog meer lijkt op een droom.

Een vogel vliegt langs,
anderen hoor ik fluiten in de bomen om me heen.

De lucht is grijs
maar het gras is groen.

Met blote voeten loop ik er doorheen.
Het voelt nat en fijn.

Ik maak weer contact met wat ik soms vergeet
maar wat nooit vergeten had mogen zijn.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *