Verder naar bericht

Gedicht #219

De soep is koud
en ik ben het brood vergeten.

De kaas ligt bij de kaasboer
in grote zakken opgestapeld
in een fijne straat in Amsterdam.

Ik mis je.
Vroeger liep ik vaak door je straten,
je luchtigheid, je openheid en je creativiteit.

Bevrijd in de anonimiteit,
geïnspireerd door je gebouwen
en de sfeer die je opwekt.

Ik zweef op je energie,
een levendige inademing
die me zin geeft om je te zien.
Die me zin geeft in het leven.

Kom ik ooit bij je thuis?

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *