Verder naar bericht

Gedicht #210

Vrij stromen,
in een oneindige rivier
van zacht fijn water.

Armen wijd,
blik naar de hemel,
volledig losgelaten.

Ik vertrouw op je,
je bent er altijd voor me geweest.

Soms ben je kalm,
soms ben je wild.

Met mijn ademhaling
beweeg ik met je mee.

Zodat we een symbiose zijn
van samen één.

Vrij stromen.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *