De zon komt op,
de zon gaat onder.
Ik kijk uit het raam,
mijn hoofd steunend op mijn handen.
Ik zie ze voorbij gaan,
de dagen.
De een is nog niet voorbij,
of de ander staat al om de hoek.
Ze kunnen soms enorm vervelen,
of ze kunnen soms heel leuk zijn.
Maar dat komt en dat gaat.
Net als die zon.
Die toch altijd aan het hemel staat.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter