Verder naar bericht

Gedicht #185

De diepte,
hoe langer ik graaf,
raak ik een keer uitgeput?

Hoe langer ik graaf,
naar een essentie van mijn eigen bestaan,
hoe meer ik het landschap om me heen vergeet.

Hoe langer ik graaf,
hoe dieper de put.

En wat heb ik uiteindelijk in die put te zoeken?

Ik moet soms naar de oppervlakte gaan,
om de rest niet te vergeten.

Wat heb ik aan een hartsteen
als ik zijn schoonheid niet kan delen.

In de zoektocht naar mijzelf,
ben ik niet de enige.

En ik kan maar beter niet alleen zijn.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *