Verder naar bericht

Gedicht #158

Vele kilometers achter ons.
Over heuvels, bospaden en door het groen.

Momenten van samenzijn.
Die tijd, die is van ons.

De verheuging van de vroege ochtend
waarop we ieder jaar weer verder gaan
en beginnen aan een nieuwe tocht.

Ik heb je beter leren kennen
in de rust en ruimte van de natuur,
in de spanning van het avontuur.

Langs kabbelende beekjes genieten we van onze broodjes omelet,
door wilde bloemenvelden vinden we onze weg.

Vol verwondering kijken we over wijnvelden,
die groen en goud kleuren in de lage zomerzon.

’s Avonds proosten we met koud bier op onze overwinning
en kijken we uit naar de volgende dag.

Bedankt voor het delen lieve pap.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *