Verder naar bericht

Gedicht #145

Ambacht vergaat niet.
De eerlijkheid van noeste arbeid
word door liefhebbers nog steeds op waarde geschat.

Knapperige desem broden bij de bakker,
bier dat met zorg en aandacht is gebrouwen,
een hand gesneden vogelfluit.

Ik sta vaak stil om er even naar te kijken.

Van de honger zal ik nooit vergaan.
Maar ik zal ook nooit verzadigd raken,
van de schoonheid om me heen
die alleen passie teweeg kan brengen.

In de uren die tegenwoordig veel te snel gaan,
wil ik de rust nemen om te voelen wat geduld me brengt.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *