Verder naar bericht

Gedicht #136

Gehuld in zwarte kleding,
omringd door mooie dagen.

Vanuit de diepte klinkt muziek,
die voelt als zachte bubbels harmonie.

Vergeten was ik de ochtenddauw die spinnenwebben doet fonkelen
op een vroege ochtend in de herfst.

Vergeten was ik de bomen die zingen
op een stormachtige winternacht.

Vergeten was ik de goud omrande vliegjes
die spelen in de late zomer zon.

Ik kon het me allemaal pas weer herinneren,
toen de lente weer begon.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *