Laag voor laag heb ik de verf eraf gekrabd,
totdat ik aankwam bij het ruwe hout.
Ik dacht aan de lange weg die het begaan had.
Aan de boom, aan het zaadje dat hij ooit geweest was.
Zal hij andere verwachtingen hebben gehad toen hij opgroeide in het bos?
Of wist hij dat zijn lot bezegeld was, om hier te eindigen in stukken vermomd als stapelbed?
Ach wie weet is dit het einde niet en heb je nog een lange weg te gaan.
Wat dacht je van een mooi vlot? Terug naar de natuur de wijde wereld in.
Zeg het maar.
Laat als eerste een reactie achter