Verder naar bericht

Gedicht #113

De treurigheid van de kalme regen
voelt als een warme troost op deze grijze dag.

Zachte muziek op de achtergrond,
mijn lijf ontspant en het voelt gezelligheid.

Een knusheid in de veiligheid van mijn eigen thuis.

Speculaas/banaan pannenkoeken staan op het vuur,
gemaakt van tarwemeel dat ik in een molen heb gekocht.

Vaak zijn het de intieme momenten met mezelf
waarbij mijn ‘zijn’ samensmelt met het moment.

Een verbinding en een bewustwording,
die mijn bestaan verstaat.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *