Opgestaan en gezongen naar het kleinste lied van de dag.
Die mag ook gehoord worden.
De herfst is al lang voorbij
maar in mijn hoofd zie ik nog steeds de gekleurde bladeren in het gras.
Rood, oranje, geel.
In gedachten kijk ik er een tijdje naar en ik vind het mooi.
De wind is nog niet gaan liggen en de zeilen staan bol.
Regen striemt in mijn gezicht maar sterk en vastberaden,
genietend van de ruwheid van de elementen
voel ik dat ik leef.
In die overgave kan ik uren blijven staan.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter