Verder naar bericht

Gedicht #105

Wie niets te doen heeft,
mag het een ander leren.

Vanuit het duister komt een kano aangevaren,
versiert met kerstlichtjes op dit kalme stille meer.

Mijn oorpijn is weer over,
het heeft niet lang geduurd.

Ik luister naar de kraan die drupt.
Dan pak ik mijn zaklamp en zoek het natte grasveld af.

Wat een chaos,
en dat op de donderdagmiddag.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *