Verder naar bericht

Gedicht #104

Gegeven door een donkere nacht,
het is de uil die het hardste roept.

Geen verwachting,
in het perspectief van mijn eigen zijn.

Ik heb de vrijheid,
het zijn van mijn bestaan.

En iedereen mag daar iets van vinden,
maar niemand mag daar iets aan doen.

Ik heb het recht om te zijn wie ik ben.
Met al mijn gaves en gebreken.

Vertel me nooit wie ik moet zijn.
Want je doet jezelf tekort.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *