Ik was verdwaald in verre landen,
op de krukas van mijn eigen bestaan.
Maar de zon schijnt nu in mijn gezicht,
het gekoer van de duif,
dat voor mij als de lente voelt
en de zomerse warmte.
De bloementuin staat in bloei,
ik mag naar binnen lopen.
Dit is mijn tuin,
ik loop er doorheen en ik verwonder me.
Vrij alsof het de eerste keer is
dat ik er doorheen loop.
De eerste keer met mijn ogen open,
met aandacht en waardering.
Want dit is leven, mijn leven
en ik mag er zijn.
Dit voelt mooi.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter