Gedicht #343

Troost,
in het geval van zuiverheid.

De maan keek me lachend aan vanaf boven,
terwijl ik op bed lig met al mijn knuffels om mij heen.

Het voelt veilig, geborgen, vrij,
er wordt over me gewaakt.

Ik heb nog niet de zorgen,
die ik later wel zou krijgen.

Er is nog ruimte voor speelsheid
en dat weet ik, daar op bed, voor het slapen gaan.

Dat wanneer de morgen komt,
ik weer vrij mijn bed uit kan stappen,
de wereld in,
die ik zie als één groot avontuur.