Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Vermogend vlees doet koeien kauwen,
de haan is dienaar van de wet.
Nooit genoten, nooit gehouden,
het ei is nu een omelet.
Begeerte mag je pret aanschouwen,
in het donker vind je niet.
De kennis is allang gesloten,
maar het licht is nog niet uitgedaan.
Pantoffels bij het vuur maken dat het warm is,
de fles is drie keer rond gegaan.
Mooie manen naar de hemel,
het groeit tot het niet langer stopt.
Vanaf de bijzettafel kijk ik uit het keukenraam.
Ik vraag me af, is ze weg?
Groene wegen zwart borduren,
met maagpijn de wijn toch opgedronken.
Hoe zou het goede leven zijn?
Gevonden op een vlinder’s schouder.
Auto’s die botsen in de regen,
het huis is in vlammen opgegaan.
De muizen die leven van het graan
dat onder het tapijt is weggeveegd.
Vanuit de polder zou ik nooit meer horen,
de roep van de kieviet, die is leeg.
De zeven zondaars met z’n tweeën,
de zon is al naar bed gegaan.
Wacht niet langer tot het niet meer kan.
Een film vliegt over de oceaan,
pannen spelen met het vuur.
Mijn ei is iets te snel gegaan
en houten kratten zijn niet duur.
Vanwaar ik kijk lijkt niets op lever,
geen enkel meel is zout gemaakt.
Maar dromen blijven altijd vangen
zoals de tonnen in het weiland.
Toen het kind was, was het over,
een traan te laat gemaakt.
Want wie niet zingen kan moet vissen
en zo bij vlagen nooit gedreven.
Wat van binnen zit is naakt.
