Verder naar bericht

Gedicht #8

Met zonlicht vervult,
als een spreuk die over de dag gelegd is.

Ik wist wel dat je terugkwam,
je had alleen een beetje ruimte nodig.

Nu wil ik dat je blijft,
maar ik weet toch dat je weer gaat.

Het geeft niet,
het is de ademhaling van het leven.

Als een zachte zucht uiteindelijk de laatste is,
heb ik gewonnen.

Tot die tijd geniet ik nog maar even.
Vanuit rust is alles mooi.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *