Gevonden in illusie maar langzaam dichterbij gekomen,
Het is de stoomtrein die het hardste praat.
Door het landschap vol met dennenbomen,
de bergen zijn voorbij gegaan.
Het landschap wordt weer rustig.
Toen ik naar achter keek zag ik mijn verleden niet meer,
hij stond nu ergens anders.
Naast me?
Ik weet het niet, ik heb er nog niet over nagedacht.
Maar er komt een dag dat het oogverblindend licht weer in mijn ogen schijnt
en ik zachtjes fluit:
Roekoe, roekoe.
Laat als eerste een reactie achter