Verder naar bericht

Gedicht #51

Rode garen en een witte stropdas,
kant behang met pizzabrood.

Het is de logica die het raarste lacht.
Geen vrijheid in gedachten,
enkel flow als je laat gaan.

Als je je maillot omdraait zit hij nog steeds lekker.
Aan deze kant houdt hij je ook warm.

Niemand heeft gezegd dat je het zo moet doen.
Niemand kan het echt iets schelen.

Dus droom maar lief klein paardje.
Over bullebakken en een snotmachine.

Wie weet wat ze voor elkaar kunnen betekenen.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *