Soms zijn de dagen zo donker
dat je het eigenlijk geen dag kunt noemen.
Dan sluit ik me op in mijn eigen cocon
van licht en warmte.
Veilig met mijn eigen ideeën
en pen of potlood in de hand.
De ruimte vol met zachte energie.
Dromerige klanken door de lucht.
En het fijnste is dat ik daar verder
niets bij nodig heb.
Zo’n dag dat het ook wel weer goed was
dat het geen dag was
Laat als eerste een reactie achter