Verder naar bericht

Gedicht #361

Een vogel, vrij, blij,
in de zwarte sloten van mijn bestaan.

Je bent altijd meegereisd,
je hebt je ondergedompeld,
je bent de lucht in gevlogen
terwijl je speels je vleugels uitsloeg.

Je bent altijd ongeschonden gebleven,
puur omdat je in je bestaan onaantastbaar bent.

in mijn hoofd echoot de roep van de adelaar,
krachtig en vrij in de volle ruimte van het landschap.

Direct verbonden.
Je bent zo mooi.

Laat als eerste een reactie achter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *