Ik kreeg je en ik borg je op,
ik zag je waarde niet.
In de kast lag je jaren te verstoffen
totdat ik langzaam steeds meer je roep hoorde.
Op een dag stond de kast te trillen
en moest ik je wel openmaken.
En daar zag ik je weer, eenzaam en alleen,
verwaarloosd maar nog niet verslagen,
zacht en fluffy.
Je had alleen een beetje liefde nodig.
En ik nam je in mijn armen,
ik streelde je en fluisterde dat we vanaf deze dag
voor altijd samen zouden zijn.
Vrij schrijven voor een natuurlijke flow
Laat als eerste een reactie achter